Μολυσμένο νερό απο τον Ασωπό

Η αλήθεια είναι πως τις παγκόσμιες ημέρες τις θεωρώ ως την μεγαλύτερη ηλιθιότητα, που κατάφεραν κάποιοι τεχνοκράτες να εισάγουν στην αγορά με σκοπό πάντα βέβαια το κέρδος. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο του να υπάρχουν ,παγκόσμιες ημέρες, κάθε μέρα για μια διαφορετική μπούρδα, κάθε φορά. Ποιος ο ρόλος δηλαδή του να υπάρχει παγκόσμια ημέρα των ταχυδρομείων , της πολιτικής αεροπορίας ή της ποικιλίας πατάτας Νεροκόπιους δε στρόγγυλους; Το μόνο καλό μέσα σε αυτό τον παραλογισμό είναι ότι έστω και αυτές τις μέρες κάποια θύματα του καταναλωτισμού ξυπνάνε και αναζητούν πληροφορίες γύρω από το θέμα αυτό.

Με αφορμή λοιπόν την 22η Μαρτίου που είναι μέρα του νερού , αποφάσισα να γράψω 2-3 πραγματάκια γι αυτό το θεϊκό δώρο που δυστυχώς κάνουμε τα πάντα για να μας λείψει. Δεν θα παρουσιάσω τα γνωστά και τετριμμένα , του στυλ ότι ο 3ος παγκόσμιος θα γίνει για το νερό και ότι η βενζίνη είναι πιο φτηνή από ένα μπουκάλι νερό, γιατί αυτά είναι όλα γνωστά και χιλιογραμμένα.

Πάμε να μιλήσουμε με στοιχεία λοιπόν. Το γεγονός πως η Ελλάδα τρώει τη μία καμπάνα πίσω από την άλλη από το Ευρωδικαστήριο για τα περιβαλλοντικά θέματα ίσως το ξέρετε. Εκείνο που σίγουρα δεν ξέρετε είναι τους λόγους. Και είναι φυσικό, άλλωστε, γιατί είναι αμέτρητοι… Ένας από αυτούς είναι το γεγονός ότι δεν έχει εφαρμόσει ακόμη την Κοινοτική Οδηγία για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Το Εθνικό Συμβούλιο Διαχείρισης Υδάτων δεν έχει ακόμη συσταθεί – η σύστασή του εξαγγέλθηκε στα χαρτιά από τον υπουργό «ΠΕΧΩΔΕ» (δυστυχώς όχι Περιβάλλοντος σκέτο…) πριν από λίγο καιρό, ενώ θα έπρεπε να έχει ήδη συσταθεί εδώ και χρόνια.

Και δεν είναι μόνο αυτό το ανησυχητικό , δηλαδή ότι το νερό πηγαίνει χαμένο, αλλά και ότι αυτό που έχουμε κάνουμε τα πάντα για να το καταστρέψουμε. Εκεί είναι το μεγάλο σκάνδαλο! Ένα τρανό παράδειγμα είναι ο Ασωπός. Από τη δεκαετία του 1960 άρχισαν να στήνουν τη «φάμπρικα» οι βιομηχανίες στην περιοχή των Οινοφύτων και του Σχηματαρίου. Κάποτε ο Ασωπός που πηγάζει από τον Κιθαιρώνα και καταλήγει στον Ευβοϊκό,έφερνε καθαρό νερό για όλους τους κατοίκους και τους αγρότες. Το 1969 υπογράφεται το Προεδρικό Διάταγμα από τη Δικτατορία και δίνει το δικαίωμα στις βιομηχανίες να διοχετεύουν τα απόβλητά τους στο ποτάμι. Σήμερα περισσότερες από 200 βιομηχανίες από το Χαλκούτσι ως το Σχηματάρι το Δήλεσι και τα Οινόφυτα αφήνουν λύματα ανεξέλεγκτα μέσα στο ποτάμι , με αποτέλεσμα το νερό όχι άπλα να μην πίνεται αλλά να μην μπορείς από την δυσοσμία να πλησιάσεις καν. Το νερό γεμίζει με δηλητήρια. Από νερό γίνεται ΤΡΟΜΟΝΕΡΟ. Βαρέα μέταλλα, κάδμιο, χρώμιο, μόλυβδος και το χειρότερο από όλα εξασθενείς χρώμιο.


Το Νοέμβριο του 2004 ανιχνεύτηκαν για πρώτη φορά υψηλές συγκεντρώσεις χρωμίου στο πόσιμο νερό και στις αρχές του 2005, ύστερα από νέο έλεγχο, οι τιμές βρέθηκαν ακόμα υψηλότερες. Το θέμα μάλιστα έφτασε με επερώτηση και στη βουλή χωρίς αποτέλεσμα. Οι αναλύσεις εμφάνιζαν μεν υψηλές συγκεντρώσεις χρωμίου, αλλά κανείς δεν προνόησε να δει τι είδους χρώμιο ήταν αυτό (καρκινογόνο εξασθενές ή όχι) και από πού προέρχεται. Το δεύτερο εξάμηνο του 2005 και το 2006 δεν έγινε κανένας έλεγχος ή ανάλυση. Από τον Ιανουάριο του 2007 με πρωτοβουλία του Δήμου Οινοφύτων άρχισαν συστηματικές αναλύσεις και παρακολουθήσεις του νερού. Η ποσότητα του ολικού χρωμίου βρέθηκε συνεχώς αυξανόμενη. Ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται. Η δημοτική αρχή ζητούσε διορία τριών ετών για την αλλαγή προέλευσης του νερού και οι δημότες ζητούσαν να γίνει ανάλυση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη ή όχι εξασθενούς χρωμίου. Μετά από παρέμβαση των πολιτών έγινε τελικά η ανάλυση από το Γενικό Χημείο του κράτους και αποδείχτηκε ότι το νερό είναι τοξινωμένο με ασθενές χρώμιο. Μέχρι σήμερα το νερό που τρέχει στις βρύσες των σπιτιών είναι το ίδιο.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί Ασωποί στην Ελλάδα που αποδεικνύουν την ανευθυνότητα από την πλευρά της πολιτείας. Όπως πράττει στην περίπτωση του Ασωπού έπραξε και στην λίμνη της Κορώνιας η οποία σχεδόν στέρεψε το 2005 παρά το γεγονός ότι είναι χαρακτηρισμένη ως υγροβιότοπος διεθνούς σημασίας, υπό την προστασία της σύμβασης Ραμσάρ και υπό την υψηλή προστασία του Natura 2000.
Επειδή λοιπόν το κράτος αδιαφορεί και αυτό είναι φανερό , καιρός είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας εμείς και να μην σφυρίζουμε άπλα αδιάφορα…