Προβληματικές προσωπικότητες οι περισσότεροι διαιτητές

Κάπου έπεσε το μάτι μου σήμερα, στην πληρωμένη καταχώρηση σε μια εφημερίδα, ενός επαρχιακού συνδέσμου διαιτητών για την σχολή διαιτησίας ποδοσφαίρου που θα πραγματοποιήσει με σκοπό την ανάδειξη νέων διαιτητών. Αναρωτήθηκα λοιπόν για το ποιος σήμερα πηγαίνει να γίνει διαιτητής; Τι ψυχικά προβλήματα θα πρέπει να έχει σήμερα ο νέος ώστε να δεχτεί για μερικά ευρώ να τον χλευάζουν , να του βρίζουν όλη του την οικογένεια, να διώκεται και πολλές φορές να προπηλακίζεται;

Αλήθεια θα πρέπει να είσαι άνθρωπος με ψυχικά διαταραγμένη προσωπικότητα για να δεχτείς να μπεις σε αυτήν την κατάσταση. Παρατηρήστε ας πούμε τον κ. Πολατιάν. Στο κοντινό με αργή κίνηση που παρακολουθήσαμε την ώρα που έφευγε από το γήπεδο , στην διακοπή του ματς στο Καυταντζόγλειο, διαβάσαμε στα χείλη του «Φεύγω, τελείωσε , φεύγω». Σε συνδυασμό με την κίνηση και το όλο στυλάκι του , μου θύμισε το παιδάκι εκείνο στην γειτονιά ,που κανείς δεν ήθελε να το παίξει και είχε παράπονο ,οπότε έπαιρνε την καινούργια μπάλα που του είχε φέρει δώρο ο Αϊ Βασίλης και έφευγε για το σπίτι του , χαλώντας το παιχνίδι όλης της γειτονιάς. Τέτοιες παιδικές αναμνήσεις έχει ο Πολατιάν και ο κάθε Πολατιάν, είμαι σίγουρος για αυτό.

Τελικά ο άνθρωπος δεν αλλάζει , όπως δεν αλλάζουν και οι εποχές. Οι διαιτητές και πάλι πηγαίνουν καροτσάκι , όπως μερικά χρονιά πριν, οι βουλευτές μπαίνουν χωρίς κανένα πρόβλημα μέσα στο γήπεδο στον δρόμο που είχε χαράξει ο Τσακλίδης χρόνια πριν στην Καβάλα και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι ίδιοι δίνουν το δικαίωμα να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν το ειδικό βάρος να υποστηρίξουν την θέση τους και την εκάστοτε απόφαση τους. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε σήμερα , ο δεύτερος σε αξία διαιτητής στην χώρα μας απέχει παρασάγγας από τον Βασσάρα, που μπορεί να μην είναι κανένας φοβερός διαιτητής , αλλά έχει άλλο ειδικό βάρος (πέρα του σωματικού τον τελευταίο καιρό). Πιστεύετε ότι αν έπαιρνε τέτοια απόφαση ο Βασσάρας το περασμένο Σαββάτο , δεν θα την κρατούσε; Κούγκι θα τα έκανε τα αποδυτήρια ακόμα και να τον πυρπολούσαν δεν θα έβγαινε. Το βλέπεις άλλωστε στο βλέμμα του, ότι όταν σφυρίξει κάτι πάει τελείωσε αυτό είναι. Σωστό ή λάθος, δεν το εξετάζω αυτό, την απόφαση του την επιβάλει. Σε όλους τους υπόλοιπους βλέπεις ότι το μάτι είναι θολό, φοβισμένο. Κοιτούσες τον Πολατιάν να βαδίζει προς τα αποδυτήρια και ήσουν σίγουρος πως σε δέκα μέτρα θα επιστρέψει μόλις του την πέσει ο πρώτος. Ο ίδιος ο 4ος διαιτητής ήταν αυτός που του την έπεφτε πρώτος και παίρνοντάς τον στο μιλητό τον παραμύθιαζε και γυρνούσε πίσω.

Καταλήγουμε λοιπόν στην ίδια συνιστώσα , ότι τα παιδιά που σήμερα είναι ή πρόκειται να γίνουν διαιτητές είναι άτομα χωρίς ισχυρή προσωπικότητα και με πρόβλημα γενικότερο σίγουρα. Άλλωστε πώς να εξηγήσω ότι ξεκινάς για να γίνεις διαιτητής από τις τοπικές κατηγορίες όπως όλοι , για να δέχεσαι όλο τον χλευασμό και τις συνέπειες με αποζημίωση μόλις 20 ευρώ!!!

1 σχόλιο:

  1. Είπαμε, όχι άλλο ποδόσφαιρο, με κάνεις να νιώθω ακόμη πιο ξανθιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή